Interview Yentl en De Boer
Als ik de artiestenfoyer binnenkom, zit Yentl Schieman een beetje onderuitgezakt op de bank wat op haar telefoon te kijken.
“We hebben heel lang gehad dat we nog de voorstelling aan het maken waren, en dat we ook nog tijdens het soundchecken en spelen door aan het schrijven en repeteren waren voor de voorstelling zelf,” zegt ze. “Dat was echt heel erg stressvol. Het zwaarste halfjaar uit mijn leven, haha. Maar er kwamen heel veel leuke dingen op ons pad.” En wat hebben ze veel leuke dingen gedaan. Cabaretduo Yentl en de Boer, bestaande uit Yentl Schieman (blond haar) en Christine de Boer (rood haar) is misschien wel het snelst doorgebroken cabaretduo ooit. In 2013 wonnen ze de jury- en publieksprijs op het Amsterdams Kleinkunst Festival. Het ging pas echt hard nadat ze in 2015 de Annie M.G. Schmidt-prijs (de prijs voor het beste theaterlied van het jaar) wonnen voor hun liedje ‘Ik heb een man gekend’, over de bijzondere dingen die mannen doen en zeggen om vrouwen te imponeren. Daarna kwam er een wekelijks liedje in het programma Opium, wat weer leidde tot de voorstelling ‘De snoepwinkel is gesloten’ waarmee ze nu voor uitverkochte zalen spelen. Christine vertelt: “We zijn in de zomer begonnen met schrijven. In juni zijn we met Opium naar Oerol gegaan, en zelfs daarvóór waren we al vijf dagen in de week aan het schrijven. Het was heel zwaar, maar het ging wel heel goed. We zijn er uiteindelijk doorheen gekomen, haha. Nu proberen we weer een sociaal leven te hebben, een beetje te kijken naar de wereld om ons heen, en weer wat te praten met mensen.” Het harde werk heeft, zoals vaak gebeurt, zijn vruchten afgeworpen. “Het is vreemd. We zijn nog maar heel kort bezig en al best bekend. We zijn bekend geworden met onze liedjes, maar we doen eigenlijk nog veel meer dan dat,” zeggen beide dames. “We worden gelukkig niet echt in een hokje gestopt. De mensen zijn heel enthousiast en vinden het leuk en verrassend wat we allemaal doen. Bij Opium bijvoorbeeld ook. De eerste liedjes waren allemaal grappig, maar toen was er veel triester nieuws. Toen hadden wij wel zoiets van ‘fuck it, we gaan een iets serieuzer nummer maken.’ We blijven altijd iets anders doen dan wat er van ons verwacht wordt. Soms denk ik wel dat we het onszelf iets gemakkelijker kunnen maken.” “Door bijvoorbeeld concerten te geven,” legt Yentl uit, “dat is wat de mensen verwachten.” “Ja, maar dat is wel heel saai!” zegt Christine meteen, “we zijn continu onszelf aan het vernieuwen en aan het zoeken naar manieren om onszelf te vernieuwen. Dat is wat het leuk maakt, maar het is ook keihard werken.” Behalve keihard werken, weten ze ook heel goed wat ze hun publiek moeten geven. “Wanneer iets écht goed is voor het toneel? Als we er zelf enthousiast van worden! Als dat gebeurt, dan weten wij al dat mensen dat sowieso leuk gaan vinden,” zegt Christine. Yentl voegt daaraan toe: “We hebben natuurlijk wel een regisseur, en we doen veel try-outs, en zo kom je er ook wel achter of mensen het wat vinden.” Een pijnlijke stilte omdat een grap niet goed viel, hebben ze wel eens meegemaakt, maar daar kunnen ze makkelijk mee omgaan. “Het is helemaal niet erg als iets niet werkt. Vroeger dacht ik altijd dat het heel naar was als je een grap maakt en de mensen niet reageren, maar dat is helemaal niet zo’n ding. Dan halen we die er de volgende keer gewoon uit, of zetten we hem op een andere plek in de voorstelling.” Dat de cabaretières iets heel eigens maken, kan je ook goed zien in de voorstelling. Ze spelen bijvoorbeeld twee ruziënde fantasyfans en een boer die jammert over hoe eenzaam hij is. Er kloppen ook aparte figuren aan bij een heks-achtig type dat in een snoephuisje woont. Verder krijgt een dame die in een kasteel woont een buurvrouw door een aanbouwwoning, en is er een geweldig gespeelde horror scène waarin een jong meisje het publiek ontzettend laat schrikken. Christine zegt: “Hoe bekender je wordt, hoe meer je in een hokje wordt gestopt. Mensen hebben een bepaalde verwachting van je, maar die moet je niet verwarren met wat je zelf wilt maken. We hebben niet gezegd dat wij zijn, wie de mensen denken dat wij zijn.” “We hebben bijvoorbeeld ook een single opgenomen met Nick & Simon,” legt Yentl uit, “dat verwachtten de mensen ook niet echt, maar we doen wat we zelf willen, klaar.” Copyright foto: Thijs Meuwese en Daan Colijn