De cruciale vraag voor organisaties: Wat is eigenlijk de bedoeling?
Organisaties staan voor de uitdaging zichzelf opnieuw uit te vinden. Onder druk van ingrijpende veranderingen in economie en maatschappij, maar ook omdat de manier waarop ze werken steeds meer knelt.
In ruim honderd jaar is er veel veranderd aan hoe we ons organiseren en samenwerken. Echter, de hiërarchische piramide is nog steeds het dominante organisatiemodel in vrijwel alle organisaties die we kennen. Daar komt nu steeds meer verandering in, of toch niet? Geïnspireerd door bijvoorbeeld Buurtzorg of Ricardo Semler experimenteren steeds meer organisaties met nieuwe vormen van organiseren en managen. Helaas blijft het vaak steken bij de vorm. Maar het Nieuwe Werken is meer dan het inrichten van flexplekken, managers ontslaan leidt niet automatisch tot zelfsturing en zelfsturing alleen is ook niet het antwoord. Mede door de nadruk op beheersbaarheid, doelmatigheid en ‘meten is weten’ wordt -bewust of onbewust- iets wat grijpbaar is vaak klakkeloos gekopieerd zonder oog voor de context. Om in de termen van Simon Sinek te spreken: in organisaties gaat het heel veel over het wat en hoe maar heel weinig over het waarom. In veel organisaties wordt de vraag ‘wat is eigenlijk de bedoeling?’ te weinig gesteld. Dan is het ook lastig om te bepalen of iets eigenlijk wel bijdraagt aan die bedoeling. De kunst is om eerst terug te gaan naar de kern en dan de vraag te stellen wat nu echt belangrijk is en waarde toevoegt. Om vanuit daar samen de organisatie opnieuw uit te vinden. Vanuit de bedoeling en met oog voor de eigen unieke context. Noten: De afbeelding is afkomstig uit het boek Verdraaide Organisaties van Wouter Hart (2012) Deze blog verscheen eerder op InVerbinding.works